|
Τίτλος: Θρύλε γερά και χρόνια σου πολλά! Αποστολή από: mimi στις Μαρτίου 10, 2009, 18:03:00 Θρύλε γερά και χρόνια σου πολλά!
(http://i257.photobucket.com/albums/hh238/baris79/mimika/mimikaki/mimi/GenethliaThrylos.jpg) "Θρύλε των γηπέδων Ολυμπιακέ, δαφνοστεφανωμένε μεγάλε και τρανέ, έχεις δυναμή σου Ολυμπιακέ, τον πύρινο σου κόσμο που δεν λυγά ποτέ…" Όλοι μαζί, τραγουδάμε τον ύμνο της μεγαλύτερης ομάδας στην Ελλάδα. Ο Θρύλος μας, κλείνει σήμερα 84 χρόνια ιστορίας και πως θα τα γιορτάσει; Με τίτλους που είναι μπροστά μας! Δεν έκρυψε τα χρόνια του, ούτε με… ροζ φανέλα, ούτε με άλλα… κόλπα. Στις 10 Μαρτίου 1925 ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός, ένας σύλλογος που έχει κατακτήσει σχεδόν τα πάντα. Το να κάνεις αναδρομή στην ιστορία του, θέλει τόμους, πολύ χρόνο. Το να ξεχάσεις αυτούς που βοήθησαν έστω και λίγο, είναι το μόνο εύκολο. Με μεγαλύτερο όπλο τον κόσμο του, όμως, ο Θρύλος είναι εδώ και γιορτάζει, γιατί τα καλύτερα έρχονται. Χρόνια σου πολλά Ολυμπιακάρα μας! Στις 10 Μαρτίου 1925, έπεσε η μεγάλη ιδέα. Να ιδρυθεί ένας σύλλογος που θα καταφέρει να συγκεντρώσει με την πάροδο των χρόνων, το μεγαλύτερο κοινό, να πρωταγωνιστήσει και να αποκτήσει φίλους σε όλο τον κόσμο. Μία παρέα από τον Πειραιά και μέλη του Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς, συναντιέται σε μία ταβέρνα και αποφασίσουν τη διάλυση των δύο σωματείων για να γίνει ένα. Ο αεροπόρος Νότης Καμπέρος είχε προτείνει το όνομα "Ολυμπιακός" και ο Μιχάλης Μανούσκος που ήταν και ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία, πρόσθεσε τις λέξεις "Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς". Το χρώμα, το ερυθρόλευκο και σήμα, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος. (http://i257.photobucket.com/albums/hh238/baris79/mimika/mimikaki/mimi/814.jpg) Όπως έχει καταγράψει η ιστορία, τα ιδρυτικά μέλη ήταν οι: Βασίλης Ανδριανόπουλος, Γιάννης Ανδριανόπουλος, Γιώργος Ανδριανόπουλος, Ντίνος Ανδριανόπουλος, Δημήτρης Ανδρόνικος, Δημήτρης Αυδής, Νίκος Βλάσσης, Στέφανος Εμμανουήλ, Νίκος Ζαχαρίας, Θανάσης Καλλίτσης, Νίκος Καλούδης, Ντίνος Καλούδης, Νότης Καμπέρος, Κώστας Κλειδουχάκης, Όθως Κόκκινος, Τριαντάφυλλος Κρέμος, Παναγιώτης Κωστάλας, Παναγιώτης Λαγουμιτζής, Ανδρέας Λουκάκης, Σπύρος Λουκάκης, Γιάννης Λουλουδάκης, Βαγγέλης Μαγγόπουλος, Μιχάλης Μανούσκος, Σταύρος Μαραγκουδάκης, Γρηγόρης Ντούφας, Θόδωρος Ορλώφ, Φώτης Πρωτοψάλτης, Γιάννης Συμιγδαλάς, Νίκος Συμιγδαλάς, Χρήστος Τζουμερικιώτης, Βρασίδας Τρουποσκιάδης και Σπύρος Ψαλλιδάς. Όλα αυτά τα 84 χρόνια, ο Θρύλος έχει να επιδείξει πολλές επιτυχίες. Τίτλοι παντού, σε όλα τα αθλήματα, εγχώριοι αλλά και ευρωπαϊκοί! Γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και με τον περισσότερο κόσμο. Όλες οι έρευνες αυτό έχουν καταγράψει και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις για να πεισθούν οι… αντίπαλοι. Στα 84 χρόνια ιστορίας, πολλοί είναι αυτοί που έχουν βοηθήσει. Πρώτος και καλύτερος ο κόσμος, που ήταν κοντά όχι μόνο στις χαρές, αλλά και στις πίκρες. Δεν καταλαβαίνει από τίποτα αυτός ο λαός, μπροστά στην αγάπη για την ομάδα του. Καλά κάνει, γιατί ένας είναι ο Θρύλος μας. Ξέρει να δημιουργεί ατμόσφαιρα, να είναι δίπλα στους αγώνες, αλλά και στις υπόλοιπες εκδηλώσεις και για εμάς είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Σαφέστατα και υπάρχουν πρόσωπα που έχουν δώσει πολλά. Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Από τους αδερφούς Ανδριανόπουλους, που ήταν οι πρώτοι που έδωσαν αίγλη και φήμη στο σύλλογο; Έγραψαν ιστορία τόσο αυτοί, όσο και πολλοί ακόμη που ακολούθησαν. Η επιτυχία ανήκει σε όλους. Σε ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες, αθλητές του βόλεϊ και όχι μόνο, αλλά και σε παράγοντες. Ο gavros.gr δεν θα μπει στη διαδικασία να αναφέρει ξεχωριστά. Γιατί το πιο εύκολο σε αυτή τη διαδρομή, σε αυτή την ιστορία, είναι να ξεχάσεις κάποιον. Τέτοια ημέρα, θα ήταν ό,τι πιο άδικο να ξεχαστεί κάποιος. Όλοι είναι στο μυαλό μας, όλοι έχουν γράψει τη δική τους ιστορία και ευχόμαστε στο Θρύλο και άλλους τίτλους. Έρχονται άλλωστε, μπροστά μας είναι. Με τίτλους θα κλείσουμε. Έτσι για να… τρελαίνονται οι αντίπαλοι, που δεν θα μπορέσουν ποτέ να φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο. Πώς να φτάσουν, όμως; Τι να πει κανείς για το ποδόσφαιρο; Απλά μαθηματικά απομένουν για το 37ο πρωτάθλημα στην ιστορία και τρεις αγώνες ακόμη, για το 24ο κύπελλο Ελλάδας, προσθέστε και 4 Σούπερ Καπ, όπως κι ένα Βαλκανικό κύπελλο. Μην πάτε και μακριά για τα πρωταθλήματα, όμως και να μην ξεχνιόμαστε. Συνολικά 36 έχουν πάρει όλες οι άλλες ομάδες, όσα ήδη ο Θρύλος και με τη μαθηματική ακρίβεια που έρχεται σε λίγες ημέρες, θα έχει συν ένα! Άντε γεια. Ο Θρύλος έχει να επιδείξει πολλά και στα άλλα ομαδικά σπορ. Στο μπάσκετ, ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, εννέα πρωταθλήματα και επτά κύπελλα Ελλάδας και σύντομα και τα καινούργια. Στο βόλεϊ, ο Θρύλος έχει πανηγυρίσει ένα κυπελλούχων κι ένα Top Teams Cup στην Ευρώπη και 22 πρωταθλήματα, 11 κύπελλα κι ένα Σούπερ Καπ εντός συνόρων. Στο πόλο σας έχουμε… βουλιάξει. Με 38 τίτλους, μεταξύ των οποίων ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κι ένα σούπερ καπ, ο Ολυμπιακός κάνει τη διαφορά. Δύο ακόμη πρωταθλήματα στο πόλο γυναικών, ενώ και στην κολύμβηση είμαστε τα απόλυτα αφεντικά. Παντού έχει πρωταθλητές ο Θρύλος, όπως ο στίβος, το πινγκ πονγκ, η πάλη, η πυγμαχία, παντού. Πάντα τέτοια σε όλα τα μέτωπα. ΘΡΥΛΕ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!!! (http://i257.photobucket.com/albums/hh238/baris79/mimika/mimikaki/mimi/57718482md7.png) Το Ολυμπιακό Μανιφέστο Ολυμπιακός δεν είναι απλά η ομάδα μας, δεν είναι απλά η θρησκεία μας, δεν είναι απλά το πάθος μας. Είναι κάτι πολύ παραπάνω από όλα όσα μπορεί η γλώσσα οποιουδήποτε λαού να περιγράψει. Είναι όλα όσα αγαπάμε, όλα όσα ονειρευτήκαμε, όλα όσα αγαπάμε και αγαπήσαμε. Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε το πάθος μας, την τρέλα μας γιατί είναι μια ανεξερεύνητη κλίση του νου και της καρδιάς μας προς το κόκκινο απόλυτο. Η κάθε αριθμητική λογική πεθαίνει μπροστά σε αυτό που μέσα μας ξυπνά και μας ωθεί προς αυτό που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε και να περιγράψουμε. Η συμπεριφορά μας προς αντίπαλους και εχθρούς: Υπάρχουν πολλοί που βλέπουν εφιάλτη το όνειρο μας και κόλαση τον δικό μας παράδεισο. Εμείς δεν τους δίνουμε σημασία όταν περιορίζονται σε λεκτικές αντιρρήσεις. Βουλώνουμε τα αυτιά μας όταν ακούμε το στόμα τους να βγάζει χολή και με τα χέρια μας υψωμένα χειροκροτάμε το δικό μας ιδανικό. Όταν τους βλέπουμε στους δρόμους της ζωής μας δεν αλλάζουμε πεζοδρόμιο. Αλλάζουν εκείνοι. Όταν όμως αρχίζουν με υπόγεια μέσα να μας πολεμάνε, και χρησιμοποιούν τη βία εμείς γινόμαστε χείμαρρος που παρασέρνει τα αλλόθρησκα μικρόβια και τους οδηγούμε στον αφανισμό. Θα γίνουμε ο εφιάλτης που θα στοιχειώνει τον ύπνο τους και η κόλαση που θα τους κάνει να σφίγγουν τα βραδινά σκεπάσματα. Δεν θα υπάρχει έλεος για αυτούς που χτυπάνε και φεύγουν, δεν θα λυπηθούμε κανένα λιμοκοντόρο που μας πολεμάει εκ του ασφαλούς από το γραφείο του στέλνοντας τα τσιράκια του να κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Ξέρουμε καλά πως όσα υπερσύγχρονα όπλα και να έχει ο εχθρός, η ώρα της αλήθειας και της κρίσης πάντα έρχεται με ξύλα και σίδερα στα χέρια. Η συμπεριφορά μας προς την οικονομική εκμετάλλευση: Ο Ολυμπιακός μας δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται. Βλέπουμε τα οικονομικά κέντρα να μας ρίχνουν στα πόδια οικονομικά πακέτα για να εκμεταλλευτούν με το χειρότερο τρόπο αυτό που για μας είναι ότι πιο ιερό. Τους φτύνουμε στα μούτρα λέγοντας πως είμαστε οι αιώνια ρομαντικοί, οι αιώνια τρελοί, οι αιώνια ερωτευμένοι. Δεν θέλουμε τα χρωματιστά χαρτιά τους, τα ιερά μας σύμβολα δεν θα λερωθούν από τα ελεεινά τους προϊόντα. Ο πυρήνας μας παραμένει αμόλυντος από τα συμφέροντα κάθε εποχής. Για αυτό και επιβιώνει μέσα στα χρόνια. Γιατί αυτό που πήραμε ιερή κληρονομιά από τους πατεράδες μας θα το παραδώσουμε αναλλοίωτο στα παιδιά μας. Τη φανέλα μας την θέλουμε με κόκκινες και λευκές ρίγες όπως ήταν και είναι πάντα. Δεν θέλουμε σπόνσορες να βρωμίζουν τη φανέλα μας και χορηγούς που να κάνουν τα προϊόντα τους πρωταγωνιστές παραγκωνίζοντας αυτό που έχει πραγματικά ουσία. Ο γνήσιος Ολυμπιακός δεν παρασύρεται από τους επιχειρηματίες που πουλάνε Ολυμπιακοφροσύνη. Ξέρουμε πως είναι και αυτός ένας τρόπος να πουλήσουν τα προϊόντα τους στο μεγάλο κοινό της ομάδας μας. Αντίθετα αγαλλιάζουμε και προστατεύουμε αυτούς που έχουν δώσει χρόνο και χρήμα προκειμένου η ομάδα και κρατιέται στην κορυφή εκεί που ανήκει. Όμως κανείς δεν μένει στο απυρόβλητο. Όλοι κρινόμαστε και όλοι κρίνουμε. Τα λάθη εντοπίζονται και καταπολεμούνται μέσα από την συνεργασία αυτών που αγαπάνε ότι και εμείς και μας το έχουν αποδείξει. (http://i257.photobucket.com/albums/hh238/baris79/mimika/mimikaki/mimi/newego_LARGE_t_881_308046_.jpg) Η συμπεριφορά μας απέναντι στους «ψευτοολυμπιακούς»: Υπάρχουν πολλοί που βλέπουν με χαιλίδικη διάθεση αυτό για το οποίο εμείς δίνουμε τη ζωή μας. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να θολώσουν το οπτικό μας πεδίο με το επιχείρημα μιας ψεύτικης αντικειμενικότητας που συνίσταται στο να αδικούμαστε και να σκύβουμε τα κεφάλια. Ακούμε την γνώμη τους όμως δεν τους αφήνουμε να κατευθύνουν το δικό μας τρόπο σκέψης. Θα τους ξεχωρίσουμε πολύ εύκολα. Είναι αυτοί που γίνονται άφαντοι όταν ο Ολυμπιακός χάνει, είναι αυτοί που αλλάζουν ομάδα ανάλογα με αυτή που είναι στο προσκήνιο. Για μας δεν υπάρχει προσκήνιο και παρασκήνιο. Υπάρχει η κεντρική σκηνή όπου βρίσκεται πάντα ο Θρύλος και οι άλλοι που καθαρίζουν τα πατώματα για να τα βρει καθαρά ο αιώνιος πρωταγωνιστής. Ο δικός μας πρωταγωνιστής. Τους βλέπουμε να πανηγυρίζουν μαζί μας στις χαρές αλλά η χαρά τους είναι κάλπικη, στις λύπες αυτοί χαίρονται με την παροδική επιτυχία του άλλου. Γιατί η επιτυχία είναι μια τεράστια πέτρα σε ένα μεγάλο κατήφορο. Μπορεί σε κάποια σημεία να κολλήσει στο δρόμο, όμως δεν θα αργήσει να πάρει το συνηθισμένο δρόμο της προς τη βάση. Εκεί που είμαστε εμείς και την περιμένουμε κάθε φορά ξέροντας πως δεν θα αργήσει στο ραντεβού της. Η συμπεριφορά μας απέναντι στην αχαριστία: Κάποτε κάποιοι θα προδώσουν την αγάπη και την αποθέωση που τους προσφέραμε και θα πάνε σε αντίπαλο για να πουν τα ίδια που είχαν πει σε μας ώστε να γίνουν αποδεκτοί. Αυτοί διαγράφονται κατευθείαν από την καρδιά μας και τα ονόματα τους φιγουράρουν πάντα στην πρώτες θέσεις της «μαύρης λίστας» μας. Όταν θα ξαναέρθουν γονατιστοί να μας ζητούν συγχώρεση εμείς δεν θα σκύψουμε να δούμε την κατάντια τους. Θα συνεχίσουμε να προχωράμε την πορεία μας μέσα στο χρόνο γνωρίζοντας πως κανείς δεν πρέπει να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις του όσο δελεαστικά και αν είναι τα λόγια του. Ο προδότης δεν γίνεται αποδεκτός πουθενά ούτε καν στον ίδιο του τον εαυτό. Είναι κρίμα να τραβάμε την προσοχή μας από αυτούς που μας έχουν υπηρετήσει πιστά και να το ρίχνουμε σε αυτούς που μας πούλησαν. Σε αυτούς αξίζει μονάχα η περιφρόνηση. Η συμπεριφορά προς τους δικούς μας στρατιώτες: Πρέπει να βρισκόμαστε πάντα κοντά στους δικούς μας παίχτες γνωρίζοντας πως είναι και εκείνοι άνθρωποι και μπορεί κάποτε να αποτύχουν. Δεν συχωρούμε όμως την αδιαφορία και την έλλειψη προσπάθειας που να μην ανταποκρίνεται στο ιδανικό που αντιπροσωπεύουν. Τους στηρίζουμε και τους βοηθάμε στις δυσκολίες ώστε να γιορτάσουμε μαζί την επιτυχία. Όταν κάποιος φτάνει στην πηγή δεν ξεχνάει ποτέ αυτούς που τον βοήθησαν στο δρόμο και μοιράζεται μαζί τους το νέκταρ της επιτυχίας. Όμως πρέπει να δίνουμε συγχαρητήρια στην ομαδική συνεισφορά και όχι στην ατομική απόδοση. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται το συλλογικό πνεύμα και αποφεύγονται τα δείγματα ατομισμού που κάνουν κάποιους να αγωνίζονται για τον εαυτό τους και όχι για την φανέλα και την ομάδα. Όποιος παρουσιάσει τέτοια δείγματα αυτομάτως απομακρύνεται από τους κόλπους της ομάδας γιατί η ασθένεια του είναι μεταδοτική και μπορεί να προκαλέσει καρκινικά φαινόμενα στο σώμα μας. Η συμπεριφορά ανάμεσα μας: Δεν είμαστε μια μάζα, είμαστε ξεχωριστοί άνθρωποι και έχουμε διαφορετικές προσδοκίες και όνειρα. Όμως όλα τα όνειρα μας στεγάζονται κάτω από την ίδια Ολυμπιακή στέγη και όλοι μαζί πολεμάμε για το παραπάνω, για το ανώτερο, για το καλύτερο, για την ολοκλήρωση. Είναι φυσικό να υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ μας όμως δεν πρέπει αυτές να κουβαλάνε μεταξύ τους εντάσεις και να εξελίσσονται σε εμφυλίους. Προσπαθούμε με τον υγιή διάλογο να φτάσουμε στη λύση του προβλήματος που μας ταλανίζει. Γνωρίζουμε πως οι μεταξύ μας διαφωνίες χαροποιούν τους εχθρούς μας όμως μετά τις διαφωνίες και τις αντιπαραθέσεις επιστρέφουμε δυνατότεροι και πιο ενωμένοι απαλλαγμένοι από τις διαφορές μας. Ξέρουμε πως δεν είναι δυνατόν να συμφωνούμε σε όλα, όμως είναι φυσικό γιατί είμαστε διαφορετικές προσωπικότητες και πιασμένοι χέρι-χέρι ταξιδεύουμε στον κοινό δρόμο των θρυλικών προσδοκιών μας. (http://i257.photobucket.com/albums/hh238/baris79/mimika/mimikaki/mimi/1-37.jpg) Πως αντιμετωπίζουμε τους «αρχηγούς»: Είμαστε όλοι στρατιώτες και δεν ανεχόμαστε κανένα να μας συμπεριφέρεται σαν κοπάδι δίνοντας μας διαταγές. Όμως για την καλύτερη οργάνωση μας συχνά χρειάζεται να εκλέξουμε κάποιον εκπρόσωπο μας που να είναι υπεύθυνος για την υλοποίηση των συλλογικών στόχων μας. Όμως ξέρουμε ότι αυτός δεν είναι πιο παθιασμένος από μας, δεν είναι πιο «γαύρος» από μας αλλά είναι και αυτός στρατιώτης στον ιερό στρατό του Θρύλου όπου όλοι είναι ισότιμοι. Πρέπει να ξέρουμε πως μόνο όταν βάλουμε όλοι μαζί ένα λιθαράκι σε αυτό που κτίζουμε, μόνο τότε θα στηριχτεί σε γερά θεμέλια η αυτοκρατορία που οραματιζόμαστε. Όμως πάνω απ’όλα πρέπει εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό που μας ωθεί στην ηδονή του παροδικού και του πρόσκαιρου. Ο Ολυμπιακός είναι ζωντανή ιστορία που οι ίδιοι γράφουμε στο χαρτί των γηπέδων με ανεξίτηλο μελάνι την φωνή μας. Οι χαρές, οι λύπες, οι ηδονές, οι απογοητεύσεις είναι μέσα στον Ολυμπιακό όπως είναι και στη ζωή μας. Ίσως γιατί η ζωή μας έχει ταυτιστεί με τον Ολυμπιακό. Ίσως γιατί η ζωή μας είναι ο Ολυμπιακός. Ίσως γιατί κάθε τι που αξίζει μας προσφέρει πρώτα τον πόνο για να δοκιμάσει αν αξίζουμε τις πολλές χαρές που έρχονται. Κάποιοι με την πρώτη ατυχία τα παρατούν και ασχολούνται με άλλα πράγματα, κάποιοι χάνουν το ενδιαφέρον τους, κάποιοι αρχίζουν την μοιρολατρία. Όμως εμείς θεραπεύουμε τις πληγές μας και ξεκινάμε άλλη μια μάχη. Γιατί αυτό είναι ο Ολυμπιακός, μια αιώνια, αέναη, παντοτινή μάχη με τους αντίπαλους του, του εχθρούς του και τον ίδιο του τον εαυτό. Για αυτό είναι τόσο μεγάλος σαν τον πιο παράφορο έρωτα και τόσο μεθυστικός όπως το πιο παλιό κόκκινο κρασί (http://i257.photobucket.com/albums/hh238/baris79/mimika/mimikaki/mimi/2646.gif) (gavros.gr) ps δεν ειμαι ολυμπιακος, αλλα χρονια πολλα σε ολους τους ολυμπιακους :) |