επειδη ειναι βεβαιο, οτι οποιος πει κακια, την πληρωνει, τελικα ημουν εκει, εχθες το βραδυ....
Ας αρχισω απο τα περιφερειακα: κανενα χιλιαρικο ο κοσμος, οι μισοι βρηκαν καρεκλες και καθησαν και οι αλλο μισοι, ορθιοι, αναμεσα τους και εγω και η παρεα μου..τρεις ωριτσες, ορθοστασια, αλλα τελικα, αξιζε....
Διπλα στη θαλασσα, με θερμοκρασια ανοιξιατικη και ενα δροσερο, θαλασσινο αερακι. Χωρις support, αρχισε απευθειας, το προγραμμα.
Η μουσικη, αν και ο χωρος δεν ηταν καταλληλος, ακουγοταν καταπληκτικα, το σκηνικο, απλο, αλλα ομορφο, ο Αλκινοος, οπως παντοτε, αμεσος, σε επαφη με το κοινο, πλακατζης, με υπεροχη, ακομη φωνη.
οι μουσικοι που τον συνοδευαν εξαιρετικοι.
Ο Σταύρος Λάντσιας, ο Μιχάλης Καπηλίδης και ο Γιώργος Καλούδης, ειδικα ο τελευταιος, ηταν απιστευτος, σε ολα τα οργανα που επαιξε.
Αυτο που θα μεινει αξεχαστο απο ολη τη βραδυα, νομιζω σε ολους, ηταν μια διασκευη του "Αλ ΧΑΛΙΛ" με ηλεκτρικα οργανα, και την φωνη του αλκινοου, αναμεσα τους ηρεμη και μελωδικη, με εκρηξεις εντασης, οταν ο ρυθμος το απαιτουσε
εντυπωσιαστηκα αφανταστα, απο τα σολαρισματα του Καλουδη, που με ενα ηλεκτρικο βιολοντσελλο(αν το γραφω καλα) μας καθηλωσε, με τζαζιστικους ηχους. Εξαιρετικος, και ολοι οι αλλοι, μουσικοι, που συνοδευαν. Αν δεν γινομαι, ασυναρτητη, θυμηθηκα ηχους του λατρεμενου μου Τσαρλυ Μιγκους, ενιωσα αληθινη εκσταση, σε αυτο το δευτερο κομματι της παραστασης...
Μετα απο δυομισυ ωρες, αστ6αματητου προγραμματος και αφου ακουσαμε ολα τα αγαπημενα, διαχρονικα τραγουδια του, η συναυλια τελειωνε...
Κλασσικα, ο κοσμος δεν αφηνε τον Αλκινοο να κατεβει απο την σκηνη, επικοινωνουσε διαρκως μαζι του, και ανεβηκε για ενα ακομη μισαωρο ανκορ.
Εκει ακουσαμε παλι διασκευασμενα τραγουδια του, τα πιο γνωστα, καθως και τραγουδια αλλων μουσικων, ειδωμενα, απο αλλες οπτικες μουσικες γωνιες..καλες στιγμες της βραδιας.
Αργοτερα, αν τα καταφερω, θα ανεβασω φωτο και βιντεακια, αλλιως, θα δανειστω το βιντεο των φιλων μου απο το mixgrill, που ηταν, πιο οργανωμενοι απο εμενα.
Αντε να πω και μια κακιουλα, δεν μου αρεσαν δυο απο τα καινουργια του σχετικα, κομματια. Ηταν η μοναδικη στιγμη που βαρεθηκα. Εξαιρω την Νεροποντη...Έλα κοντά ...........
Συνολικα, ηταν η καλυτερη συναυλια, που παρακολουθησα εφετος. Ειχα την αισθηση, οτι οι καλλιτεχνες, ΔΕΝ βαριουνται και ΔΕΝ ηλθαν να κανουν μια αρπαχτη. Ααααααα, να σημειωσω, οτι δεν ειμαι τρελλη φαν, οποτε και η κριτικη μου, ειναι αρκετα αυστηρη.
(αναδημοσιευση απο το globus-forum)
